Depremin üzerinden bir yıl geçti: Hataysporlu futbolcular o günleri unutamıyor - Atakaş Hatayspor Haberleri

beşiktaş transfer haberleri yeni beşiktaş sezon formaları beyaz rusya maç sonuçları2024-11-25 • 16:36

Buz HokeyiÇağla Çelik: "Arkadaşlarım beni ünlü sanıyor" - Özel RöportajTarafındanEurosport TürkiyeGüncellendi 22/08/2022 - 19:04 GMT+3NCAA'de forma giyen Türkiye Kadın Buz Hokeyi Milli Takımı oyuncusu Çağla Çelik; spor geçmişini,ÇağlaÇelikquotArkadaşlarımbeniünlüsanıyorquotÖzelRöbilardo haberler sporun mental yönünü, milli takıma seçilme sürecini, mili takım tarihinin ilk kupasını ve çok daha fazlasını Eurosport Türkiye'ye anlattı.Çağla ÇelikGörsel kaynağı: EurosportTürkiye Buz Hokeyi Kadın A Milli Takımı'nın önemli isimlerinden biri olan 1998 doğumlu Çağla Çelik, NCAA'de oynayan ilk Türk buz hokeyi sporcusu olarak kariyerine Lake Forest College formasıyla devam ediyor.Röportaj: Kaan MeriçBir sporcuya disiplin kazandırmada en büyük fayda sağlayan branşlardan biri olan baleyi yedi sene kadar başarılı bir şekilde sürdürdüğünü biliyoruz. Birden fazla spor branşında da yer aldın ve kendini test ettin. Yapmış olduğun sporların ve elde ettiğin edinimlerin buz hokeyine geçiş ve devam sürecinde sana nasıl bir mentalite kazandırdı? Psikolojik açıdan kendini kuvvetli hissettin mi? Buz HokeyiNHL'den marş kararı03/03/2022 - 17:30Yapmış olduğum sporlar disiplin kazandırdı kesinlikle. Disiplin kazandırmasının yanı sıra ben bale hayatımın son dönemlerini pek isteyerek geçirmedim. Aynı kursta modern dans eğitimi alıyordum. Modern dans için bir süre baleye devam ettim. Modern dans için baleye katlandım diyebilirim. Anadolu Yakası’nda doğup, büyüdük ancak antrenmanlarım hep Avrupa Yakası’ndaydı. Malzemelerimi ulaşım sürecinde taşımak benim için zorlayıcı oldu. Metrobüs, minibüs vs. derken antrenmanlar için kendimi zorlamam istikrarlı olmamı sağladı. Bu yüzden disiplinli ve istikrarlı olmamı yaptığım sporlara bağlıyorum. Babanın notlarınla ilgili tatlı-sert bir tehdidi olmuş. Belki de o tehdit sayesinde şu anda akademik ve sportif açıdan başarılı bir bireye dönüştün. Neler düşünüyorsun o kritik sürecinle ile ilgili?Orta okulda başarılı bir çocuk olmadığım için çok korkmuştum babam öyle bir şey dedikten sonra. Antrenmanlar için deniz otobüsünü kullandığım zamanlarda yanımda mutlaka bilgisayarım ve kitaplarım olurdu. Ders çalışırdım o sürelerde. Babamın söyledikleri beni çok korkuttu. Şu anda Psikoloji öğrencisiyim ve şöyle derler, ‘Stres iyidir ama belli bir düzeyde ise iyidir.’ diye. Babamın söyledikleri benim için olumlu bir stres düzeyindeydi. Orta okulda derslerim iyi değildi ama liseyi birincilikle ile bitirdim. O sözlerin benim okul ve spor hayatıma katkısını buradan görebiliyorum. Eğitimde tehdit önemli sanki…Evet, gerçekten bu durumda öyle oldu…16 yaşındayken milli takıma seçildin. O dönemde ders kitaplarıyla, ödevlerle veya sosyalleşmek ile ilgili potansiyel dertlerin yanında seni özel bir statüye getiren adım atılmış oldu. Hissettiklerin neler oldu? Çığlık atarak evin içinde koştun mu yoksa zaten beklediğin bir şeydi ve gayet normal mi karşıladın?Kesinlikle, çığlık atıp evde koştum. Çığlık attığım kadar zıpladım, öyle söyleyebilirim. Benim için zor oldu. Milli takıma seçildikten sonra ‘Acaba girmese miydim? Mental açıdan bunu kaldırabilecek miyim?’ dedim. Bu düşüncelere milli takıma girdikten birkaç sene sonra öyle hissettim çünkü seçildikten sonra şöyle bir psikolojiye girdim: Zaten iyiyim. Çalışmama gerek yok.” Böyle bir düşünceye sahip olmam performansımı da düşürdü. İlk başlarda milli takıma seçilip seçilmeyeceğimden emin eğildim. Elimden geleni yapıp, daha sonra ne olacağını hep beraber görürüz diye katıldım. Eleme kampına seçildim ve daha sonra milli takıma seçildim. Benim hedefim milli takım kampının sonuna kadar kalabilmekti. 15 günlük kamp sürecinin ilk üç gününde insanlar eleniyor. Daha sonra 7. gün, 10. gün ve kampın son gününde elemeler oluyor. İlk milli takım kamp deneyimimden sonra takıma seçilmeyeceğimi düşündüm. Kendi kendime de bunu dedim. Amacım gelişmek ve bir sonraki milli takıma girebilmek oldu. Çünkü ilk milli takım kamp sürecinden milli takıma seçilen hiç olmadı. Milli takım kampından sonra bir telefon geldi. Birkaç hafta olmuştu kamp biteli ve asistan antrenörümüz Kadroyu gördün mü?” diye beni aradı. Yok hocam, görmedim.” dedim. O zaman gir bir bak.” dedi. Sonra yatakta sıçramaya başladım…Daha sonra Zaten iyiyim, çalışmama gerek yok.” düşüncesine girdim. Performansımı düşürdüm. Tabii ki şu anda böyle değilim. Mentalitem değişti elbet. U16-U17 seviyelerinde birçok farklı branşta öğrenciliğinin yanı sıra milli sporcu olarak hayatına devam eden birçok sporcu var. Onlarla görüştüğümde aslında milli takım kamplarında kimlerin seçilip, seçilmeyeceğini gösterilen performanslardan az çok belli olduğu söylemişlerdi. Böyle bir izlenimde bulunmadınız gibi gözüküyor…Şöyle, kendimi hep hafife alırım. Kesin takıma gireceğim” şeklinde asla bir cümle kurmam. İnsanlara böyle düşünceler yansıttığım için kendime de aynı şeyleri yansıtmış oldum. Bana garanti bakılmasın. Elimden geleni yapayım, daha sonra ne olacaksa olsun.” derim. Şu anda mentalitem böyle. Tabii, daha önceden böyle düşünmezdim ancak zor zamanlar yaşattı o düşünceler. Hırvatistan'ın başkenti Zagreb’te düzenlenen Kadınlar Dünya Buz Hokeyi Şampiyonası’nda milli takım tarihinin ilk kupasını elde ettik. Üçüncü olduk ve bu daha önce elde edinmemiş bir başarıydı. Ne olursa olsun Türk tarihinde adının hep geçeceği bir sporcusun. Özel bir ekibin parçası olmak sende ne anlam ifade ediyor?Biz çok emindik böyle bir başarı elde edeceğimizden. Ancak Türk takımları için hep derler 3-0 öne geçersin sonra 4-3 yenilirsin”. Böyle olsun istemedik. Her maçta tutunmaya çalıştık. Turnuvanın ilk maçında Avustralya’ya farklı kaybettik. Art arda yaptığımız yoğun bir antrenman döneminden sonra o maça çıkmıştık ve yorgunduk. Altın madalya alarak bir üst gruba çıkan İzlanda’ya 3-2 yenildik. Maça çok iyi tutunmuştuk ve bize son periyotta gol attılar. Biz de gruptan çıkıp, altın madalya alabilirdik. Başa baş bir mücadele oldu. En az üçüncü olmamız konusunda ortak bir hedefimiz vardı. Kadroda bulunan arkadaşlarım ve antrenör kadrosu olarak hepimiz bunalmıştık. Kamp süreci, çalışmalar, yurt dışından takıma katılanlar, son iki yılda iki kere dördüncü olmak derken bunalmıştık. Bu başarıyı bekliyorduk ve beklemiyorduk. Beklemiyorduk çünkü daha önce madalya beklediğimiz şampiyonalarda ucu ucuna kaçırdığımız ve umudumuzun kırıldığı zamanlar oldu. Takıma katılabilmek ve bir parçası olmak bu yüzden çok güzel. Rakip takımlardan aldığınız övgüleri bile yansıtamayan medya kuruluşları için söylemek istediğin bir şey var mı? Çünkü İzlanda sizler hakkında övgü dolu sözler sarf etmişti ama medya olarak bunları yansıtmakta sınıfta kaldık. Sorulması gereken bir soru öncelikle. Size ne denmesini istersiniz” diye bir soru ile karşılaşmıştım ve bu beni gerçekten düşündürmüştü. Filenin Sultanları olunca Buzun Sultanları diye cevaplamıştım çünkü soru oldukça gıcıktı. Keşke medya daha fazla önem verseydi ve futboldan veya diğer bazı branşlardan daha başarılı olduğumuzu kanıtlarken medya bunu belirtseydi ve halkın gözü önünde olmasını sağlayabilselerdi. Medyanın devreye girebilmesi lazım. Medya, burada bir aracı çünkü halka da hak vermek lazım çok fazla spor dalı var ve herkes her spor dalını sevecek diye bir olay yok. Futbol, kültümüzden bir spor oldu. Hatta spor demek bile garip geliyor. Keşke medya başka spor dallarının da olduğunu, özellikle kadın sporlarında ne kadar başarılı olduğumuzu halka gösterebilse. Federasyonun çalışmaları için neler söylemek istersin? Hedeflerinden biri de ülkemizde buz hokeyinin yayılması ve başarılı bir şekilde sürdürülmesi. Federasyonun çalışmaları için neler söylemek istersin? Şikayet edeceğin bir konu varsa…Federasyonu şikayet edebileceğim hiçbir konu yok. Kanada’ya gitmeden önce Zeytinburnu’nda oynamıştım. O zaman Zeytinburnu’nun başkanı olan Halit Albayrak, şu anda Federasyon Başkanı olarak görev yapıyor. Kulüpte oynarken de kendisini çok seviyordum. İlişkimin de çok iyi olduğu bir insandı. Halit Başkan, Halit Başkan” diyerek arkasından dolaşırdım. Federasyon Başkanı olmasına çok sevinmiştim. Çok sevdiğim bir insan. O da hokey oynadı zamanında ve sporun içinde gelmesi spora olan bağlılığı nelerin eksik olduğunu görebiliyor ve geliştirebiliyor. Zeytinburnu’nda Buz Pisti açıldı. Gençlere çok fazla olanak sağlamaya çalışıyor. Artistik alanda çalışan sporcular ve halk günlerinin olmasıyla beraber buz pisti yetmiyordu. Kulüplerin çok fazla parası olması gerekiyordu ki pist için bir saat alabilsinler ya da gece antrenman yapmamız gerekiyordu. Günlük programlarımızın düzeni için de buz pistinin açılması önemli oldu. Federasyonumuz bir sporcu için her şeyi sağlıyor. Bu yüzden herhangi bir şikayetim yok diyebilirim. Çağla ÇelikGörsel kaynağı: EurosportABD’de öğrenci olup spor yapmak ile ülkemizde aynı şeyi sürdürmek arasında maalesef yüz yıl kadar fark olduğunu biliyoruz ve görüyoruz. ABD’de bir hoca, öğrencisi sporcu olduğu için herhangi bir imtiyaz için hevesli olmayabiliyor. Başarılı bir öğrenci olarak bunu nasıl sürdürebiliyorsun?Profesöründen profesörüne bu durum değişiyor. Ben iki bölüm okuyorum. Biri Pazarlama, diğeri ise Psikoloji. Örneğin Psikoloji bölümünde sınav kaçırdığım zaman ‘Tamam o zaman, 0 alsın’ diyen profesörlerim oldu. Pazarlama’da ise daha anlayışlı hocalarım oldu. ‘Tamam, perşembe sınava giremiyorsa, pazartesi sınava gelsin’ diyen oldu. NCAA’de oynadığınız zaman ilk işiniz atlet olmak, daha sonra öğrenci olmak. O yüzden profesörler hem fikir olmasa da kaçırdığımız dersleri geri alabilmek ve sınavlara girebilmek bizim hakkımız. Zor zamanlar yaşatan insanlar da oldu tabii ki. 10 profesörüm varsa arasından iki-üç tanesi zor zamanlar yaşattı. Onun dışında anlayış gösteriyorlar. Ben gerekmedikçe, birisi sormadıkça, spor konusunda biri bir şey sormadıkça atlet olduğumu söylemiyorum. Karakterim böyle. Milli sporcu kartını kullanmak istemiyorum. Dersi kaçırıyorsam veya sınava giremiyorsam o zaman gidip profesörümle görüşüyorum, durumumu anlatıyorum. Peki, sporcu olduğunu bilmeyen profesörlerin sana karşı davranışları nasıl oluyor?O zaman kızıyorlar dersi kaçırdığım için ve sebebini soruyorlar. “Ben spor takımında oynuyorum.” diyorum. Profesörlerimiz maçlara geldikleri için genellikle biliyor oluyorlar. Milli takım dolayısıyla okul gazetesine çok fazla çıktım o yüzden beni tanıyorlar ya da e-mail attığım zaman “Turkish National Ice Hockey Player (Türk Milli Buz Hokeyi Sporcusu)” imzası oluyor ve öyle de tanımış oluyorlar. NCAA’de forma giyen ilk Türk buz hokeyi sporcusu olarak sana gösterilen ilgi bizi de mutlu ediyor. Lake Forest’taki teknik ekibin, üniversitenin ve sportif çevrenin dışında kalan insanların sana olan tavırları nasıl?Benim kendi takımım bana süperstarmışım gibi bakıyor. Türkiye’de ünlü olduğumu sanıyorlar. TikTok’ta bir trend var: ‘Telefonu şimdi şu kişiye veriyorum’. Bana telefon şöyle geldi: ‘Şimdi telefonu Türkiye’de ünlü olan kıza veriyorum’. Televizyona çıkmamdan ve röportajlar vermemden dolayı onlar beni süperstar sanıyor. Bu durum gerçekten çok komik. Gerçekten ünlü olduğumu düşünüyorlar ama durumun böyle olmadığını ifade ediyorum. ‘Çıktığım o yer aslında spor programı’ diyerek açıklama yapıyorum. Çevremden çok yoğun bir ilgi var. Özellikle Amerika’da çok fazla ilgi oluyor. Türkiye’yi çok fazla bilmedikleri için ve buz hokeyini Amerika’daki gibi yaygın sandıkları için yanlış yorumluyorlar. Bir futbolcu olsaydım ve üzerimde bu kadar ilgi olsaydı çok farklı olurdu.Röportaj yapamayabilirdik büyük ihtimalle…Evet…Tatlı bir ilgi gösteriyorlar. Türkiye’deki arkadaşlarım da aynı ilgiyi gösteriyorlar. Sporcu olmasaydım belki ben de televizyona çıkamayacaktım o yüzden onları da anlıyorum. Türkiye’deki arkadaşlarım izleyerek beni destekliyor. Yurt dışında yaşamak ile ilgili takipçilerine bilgiler vermekten sakınmıyorsun. Yurt dışı sürecinde en zorlandığın ve en şaşırdığın anlar neler oldu?Çok zor bir soru. Yemek farklıları demeyin lütfen…Sporun mental boyutu demek istiyorum. Amerika’dan önce Kanada’ya gitmiştim. Sporcunun nasıl beslenmesine dair seminerler vardı. Bize ‘Siz model değilsiniz. Alacağınız kalori şu kadar ve siz bu kalorinin dışına çıkamazsınız’ demişlerdi. Bir de hokey olanakları şaşırtmıştı. Bir sürü buz pisti ve kadın sporcu var. Minnesota gibi bazı eyaletlerde hokey inanılmaz derece oynanıyor. Bizde küçük çocuklar nasıl sokakta futbol oynuyorsa Minnesota’da küçük kızlar buz hokeyi oynuyor. Herkes buz hokeyinden haberdar. Mesela, bir spor barına gitmiştik arkadaşlarımla. Televizyonlarda buz hokeyi maçları açıktı ve çok şaşırmıştım. Onlar için bu durum normal bir şeydi. Maç açık değilse normal olmuyor orada. Çok fazla bir kültür şokuna girmemiştim çünkü Amerika’dan önce Kanada’ya gitmiştim. Ama Kanada’ya gittiğimde kültür şokuna girmiştim. Arkadaşlarımla iletişim açısından zorlanmıştım. Onlar direkt iletişim kurarken ben o kadar açık olamıyordum. Ama gerçekten yemekler sıkıntı. Demeyin dediniz ama öyle…Spor hayatında size ilham veren sporcu ve spor dışından birisi var mı?Yurt dışında oynayan arkadaşlarım çok hoşuma gidiyor. ‘Ne kadar güzel. Ben de keşke öyle yapabilsem’ dedim hep. Ancak aklımda net birisi yok. Amerika ve Kanada milli takımlarında çok iyi oynayan arkadaşlarım olsa da spesifik bir isim yok. İdol bir insan olmadı. NCAA’de oynamak hayalimdi ve daha önce bunu başarabilen bir Türk olmadığı için yolunu izleyebileceğim biri yoktu. O yüzden yurt dışında oynayan herhangi bir kadın sporcu için bana ilham verebiliyor diyebilirim. O zaman idol sensin. Bir başlık atabiliriz isterseniz…Yok, o da çok iddialı olur…O zaman röportajın son kısmına geçelim.En sevdiğiniz yemek?Zor. Neden zor biliyor musunuz? Kesinlikle düşünmeden iskender veya mantı derdim ama yakın zamanda vejetaryen oldum. Yakın zaman dediğim de iki sene önce. Çok zor soruymuş…O zaman vejetaryen mantı diyeyim.En sevdiğiniz kitap?Şu an resmen adını unuttum. Hatta Covid-19 zamanında arkadaşlarıma da önermiştim. Ama adını unuttum. Outliers diyeyim o zaman ikinci kitap olarak. Bu da cevabım olsun. Federer mi Nadal mı Djokovic mi?Ya Federer ya Nadal…Hmm, düşüneyim. Rafael Nadal diyeyim o halde.Kaos mu sakinlik mi?Sakinlik kesinlikle. Evde oturup pineklemek mi, seyahat etmek mi?Seyahat etmek, %100. İstanbul mu, İzmir mi?En zor soru sona kalmış. Bilmiyorum…İstanbul evim ama İzmir de çok güzel. İzmir diyorum. Olimpiyat OyunlarıBeijing 2022 - Sweden ile ROC - Buz Hokeyi - Olimpiyatların Önemli Anları00:02:41|18/02/2022 - 19:11Olimpiyat OyunlarıBuz Hokeyi - Beijing 2022 - Olimpiyatların Önemli Anları00:04:15|18/02/2022 - 10:16Olimpiyat OyunlarıIce Hockey Women's FIN vs SWI - Beijing 2022 - Olimpiyatların Önemli Anları00:03:33|16/02/2022 - 16:56